ساختمان هوشمند فرم دهنده شهرهای هوشمند

سید محسن رضوی زاده

دکترای DBA، مدیریت گروه صنعتی آترین، مجموعه هوشمندسازی رایمون،

 

چكيده

با توجه به توسعه روز افزون شهرها، نیاز به توسعه پایدار و ایجاد شرایط کارآمد در قالب شهرهای هوشمند ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
از سویی ساختمان­های یک شهر جزء اصلی شهرها محسوب می­شوند و ساختمان­های هوشمند فرم­دهنده پایه های شهر هوشمند می­باشند.

ساختمان هوشمند تامين­ كننده اطلاعات ضروری در هنگام مواجهه با حوادث بوده و با قابلیت تشخيصي خود قادر به رديابي و نظارت خواهند بود. چنين ساختمان­هایي مي توانند در هنگام بروز حوادث غير مترقبه با مديريت بحران در تعامل قرار گرفته و گزارش­ هایی از اطلاعاتي كه براي آن برنامه ريزي شده اند را اعلام داشته و حتي دسترسي ها را به منابع و فضاها محدود نمایند. تحقق چنين امری به معماري مناسبي براي شبكه ساختمان­هاي هوشمند نيازمند خواهد بود كه در حال حاضر استانداردي براي تحقق آن وجود ندارد.

با توجه به اهمیت ساختمان­های هوشمند در ساختار شهر هوشمند، این مقاله به چگونگی ارتباط ساختمان­ ها با مولفه­ های شهر هوشمند پرداخته و به لزوم بازنگری در مبحث سیزده مقرارت ملی ساختمان، تعریف آئین ­نامه­ ها و الزامات استاندارد از سوی سازمان ملی استاندارد و تمرکز و توجه بیشتر سازمان­های نظام مهندسی، شهرداری، آتش نشانی و … به رعایت الزامات و زیر ساخت­ های هوشمندسازی در ساختمانهای متوسط و بزرگ پرداخته شده است.

كلمات كليدي

شهر هوشمند، ساختمان­های هوشمند، هوشمند سازی ساختمان، الویت­ های شهر هوشمند، مقررات ملی ساختمان، استاندارد.

1- مقدمه

شهر هوشمند مفهومی است که در چند سال اخیر بطور گسترده‎ای در بین محققان رواج پیدا کرده است. در شهر هوشمند از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای بهبود کیفیت خدمات شهری بطور گسترده‎ای استفاده می‎شود. اما جوامعی که به دنبال دستیابی به شهرهای واقعاً باهوش هستند، با مسیری تقریباً پرتلاطم روبرو شده ­اند که با انتخاب­ های گیج­ کننده، تلاش­ های فردی و نتایج حداقلی همراه بوده است.

تکنسین­ ها، برنامه ­ریزان شهری و رهبران شهر با تعداد زیادی سؤال و تصمیم درگیر هستند، از یک­سو سعی در بهره‌گیری از فناوری هوشمند برای بهبود خدمات دولتی، بهبود کیفیت زندگی شهری، پایداری در توسعه و … را دارند. از سوی دیگر سوال مهم این است که آیا و چگونه می­توانند در زیرساخت ­ها و فناوری­ های هوشمند شهر سرمایه ­گذاری کنند.

یکی از راه­ های ساده­ سازی روند شروع می­تواند با عنصر اصلی شهر که چشم ­انداز هر شهر نیز محسوب می­شود، یعنی ساختمان­ ها باشد. از آنجا که ساختمان­ ها به طور معمول خود مدیریت می­شوند، نقطه شروع خوبی را ارائه می­دهند.

از سوی دیگر ساختمان­ها با کاربری های مختلف در مولفه­ ها و شاخص­ های اصلی شهر هوشمند مانند مردم هوشمند، زندگی هوشمند، مدیریت هوشمند انرژی، پسماند، محیط زیست و… بسیار تاثیرگذار بوده و نقش مهمی را بعهده دارند.

ساختمان هوشمند به مجتمع هايي اطلاق می­گردد كه بتوانند با بهترين اصول طراحي، مواد و مصالح، سامانه ­ها و فناوري­ ها، مناسب­ترين و هوشمندترين فضا را فراهم آورند[1].

لذا كارآيي ساختمان هوشمند از تنظيم تهويه مطبوع، اعلام و اطفاء حريق، كنترل و شمارش ورود و خروج، تشخيص پراكندگي ساكنين و مراجعين در داخل ساختمان، تشخيص تغيير و انطباق با شرايط تا تامين ارتباطات اطلاعاتي با شبكه­هاي اينترنت، شبكه ­هاي بانكي و تجارت الكترونيك از جمله قابليت­هاي مورد انتظار محسوب می­گردد.

به عبارت ساده: بدون ساختمان هوشمند، شهر هوشمند نمی­تواند ایجاد شود.[2]

در حقیقت ارتقای کیفیت زندگی، رضایت شهروندان و بهره ­وری انرژی از مهمترین اهداف تحقق شهر هوشمند می‌باشد.

هدف نهایی یک شهر هوشمند، ارائه خدمات هوشمند در کلیه قسمت‎های یک شهر می‎باشد. نگاهی به پروژه‎ های شهرهای هوشمند در جهان نشان می‎دهد که دولت و شهرداری­ ها اهداف مختلفی را برای خود تعیین می‎کنند که مهمترین این اهداف عبارتند از:

1. کاهش کربن در سطح شهرها
2. دستیابی به بهره‎ وری در مصرف انرژی
3. هوشمندسازی قسمت‎های مختلف با کمک فناوری اطلاعات و ارتباطات
4. افزایش کیفیت زندگی
5. بهبود فضای سبز درون شهری
6. توسعه زیرساخت‎های شهری
7. دستیابی به رشد اقتصادی
8. توسعه پایدار جوامع
9. بهبود سازگاری در بین اقشار مختلف یک جامعه
10. تکامل شهرها به صورت منظم و مستمر

حال برای رسیدن و نیل به این اهداف می‌بایست زیرساخت‌های مورد نیاز ایجاد و یا توسعه پیدا کنند. در یک شهر هوشمند که ساختمان‌ها به عنوان اجزای اصلی تشکیل­دهنده آن می‌باشند، اگر این اجزاء هوشمند نباشند و نتوانند با یکدیگر به صورت هوشمندانه تعامل داشته باشند، نمی­توان انتظار داشت به اهداف شهر هوشمند دست یافت.

1- کاربری ساختمان­ ها و ارتباط آن با مولفه ­های شهر هوشمند

در شهری مانند تهران با مساحت بالغ بر 730 کیلومتر مربع و جمعیتی حدود 10 میلیون نفر، بیش از سه و نیم میلیون ساختمان وجود دارد. در واقع حدود 58 درصد این مساحت که معادل 420 کیلومتر مربع می­شود را ساختمان­ها پوشش داده­ اند. شکل (1) [3]

شکل (1) – نسبت کاربری شهر تهران[3]

این میزان ساختمان با کاربری های مختلف

• مسکونی
• اداری
• تجاری
• دولتی (وزارت خانه ها، شهرداری ها، سازمان های وابسته و…)
• آموزشی
• تفریحی و ورزشی
• فرهنگی
• خدماتی (هتل، پارکینگ، بیمارستان، آتش نشانی و…)
• پایانه ها(ترمینال، فرودگاه، گمرکات و …)
• بانک ها
• نظامی و امنیتی ( کلانتری ها، پادگان ها و …)
• موزه و کتابخانه
• اماکن عمومی
• و …

گویای این مطلب می­باشد که هوشمندسازی ساختمان­ ها در مولفه ­های اصلی تعریف شده برای شهر هوشمند بسیار تاثیرگذار، مهم و اساسی می­باشد. شکل­(2) ارتباط ساختمان هوشمند با برخی از این مولفه ­ها را بیان می­کند.

شکل (2) ارتباط ساختمان هوشمند با مولفه های شهر هوشمند

برای نمونه:

• سرانه تولید زباله هر ایرانی حدود 700 گرم می­باشد که سالانه 146 میلیارد خسارت به اقتصاد کشور وارد می کند. این در حالیست که در ساختمان هوشمند علاوه امکان بر تفکیک در محل زباله، ساختمان­ ها نسبت به زباله تولیدی مشمول عوارض می­شوند.
• ارتباط ساختمان هوشمند در حوزه خدمات شهری و ارتباط با سازمانهای آنش نشانی و ستاد بحران
• سرانه مصرف انرژی در ایران حدود 2 برابر سرانه جهانی می باشد که در ساختمان هوشمند این میزان به شکل قابل توجهی کاهش و مدیریت خواهد شد.
• سرانه مصرف انرژی در برخی کشورها [4]

واحد: بشکه نفت خام

سرانه جهان                       76

اتحادیه اروپا                    138.7

[i]  OECD                       182.6

[ii]  Non-OECD                 54.2

ژاپن                              149.5                        

امریکا                            294.8      

چین                              96.9

ترکیه                             78.5

برزیل                             59.1

پاکستان                         17.7

ایران                              145.9      

• این میزان مصرف انرژی در کشور معادل 150 میلیارد دلار بطور سالانه می باشد.
• مصرف سوخت در در ایران هر 10 سال دو برابر می­شود در حالی که نرخ جهانی آن هر 50 سال است.
• بالا رفتن مصرف انرژی نشانگر رفاه نیست، بهره­ وری انرژی پائین است.
• این نرخ علاوه بر فشار به اقتصاد کشور، باعث به خطر افتادن امنیت انرژی و سلامت محیط زیست می­شود.

مزایای هوشمندسازی ساختمان­ها

• کاهش هزینه ­ها، مصرف انرژی و انتشار گاز کربن
• افزایش امنیت انسانی، دارایی ­ها و اطلاعات
• افزایش سطح شادی و نشاط و بهره ­وری کارکنان
• کاهش هزینه ­های در حال رشد و عملکرد سیستم
• افزایش بهره ­وری کاری

شاید مهمترین تاثیر هوشمندسازی ساختمان در مدیریت هوشمند انرژی، بالا بردن بهره­ وری انرژی و کاهش مصرف آن باشد که این امر به خودی خود بر سلامت محیط زیست، اقتصاد و … تاثیر گذار خواهد بود. لذا در ادامه به رابطه ساختمان­های هوشمند و انرژی بیشتر پرداخته خواهد شد.

i] OECD: Organization for Economic Co-operation and Development

سازمان همکاری و توسعه اقتصادی شامل 36 کشور که کشورهای توسعه یافته نیز به آنها اتلاق می­گردد.

[ii] Non-OECD:

سایر کشورها که عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی نیستند و کشورهای در حال توسعه نیز به آنها اتلاق می­گردد.

1- تاثیر هوشمندسازی ساختمان در مصرف انرژی

بیش از 43% انرژی مصرفی کشور در بخش ساختمان مصرف می­گردد. شکل(3)

شکل (3) – مصرف انرژی در بخش­های مختلف کشور ایران [5]

این در حالیست که عموما در کشورهای توسعه یافته مانند آمریکا بخش صنعت سهم بیشتری را نسبت به بخش مشابه در کشورمان دارد شکل (4). در بخش حمل و نقل نیز علیرغم گستردگی و خدمات با کیفیت بیشتر در این کشورها سهمی تقریبا مشابه سهم آن در کشورمان دارد. در بخش ساختمان نیز علیرغم اینکه بیشترین سهم  مصرف انرژی را در کل به خود اختصاص داده است در جزئیات آن که به دو بخش مسکونی و تجاری تقسیم می­شود در کشورهای توسعه یافته کمترین سهم مربوط به بخش مسکونی و بیشترین سهم مربوط به بخش تجاری می­باشد در حالیکه در کشورهای درحال توسعه این سهم برعکس است شکل (5). این موارد نشان دهنده این مطلب می­باشد که مصرف انرژی در کشورهای توسعه یافته بیشتر در جهت توسعه، تولید و تجارت می­باشد که منجر به بالا رفتن بهره­ وری انرژی خواهد شد.

شکل (4) – مصرف انرژی در بخش­های مختلف کشور آمریکا [6]

شکل (5) – مصرف انرژی درکشورهای توسعه یافته و در حال توسعه [7]

همچنین ملاحظه می­شود که تا سال 2050 این روند تشدید خواهد شد که نشانه بالا رفتن سرانه مصرف انرژی از یک سو و از سوی دیگر کاهش بهره­ وری انرژی در کشورهای در حال توسعه می­باشد و ضرورت مدیریت انرژی را در این کشورها افزایش می­دهد.

اجرای هوشمندسازی در ساختمان­ها بطور متوسط موجب 20% کاهش مصرف انرژی خواهد شد. [8]

1-1- محاسبات اقتصادی هوشمندسازی ساختمان

با توجه به اینکه ارزش انرژی مصرفی سالانه کشورمان مبلغی بالغ بر 150 میلیارد دلار می­باشد و 43% آن در ساختمان­هاصرف می­شود[5] (65 میلیارد دلار)، کاهش 20% آن، مبلغی معادل 13 میلیارد دلار خواهد بود.

با توجه به اینکه ₈/¹ جمعیت کشور در تهران ساکن هستند، سهم تهران از این مبلغ معادل 1.625 میلیارد دلار خواهد بود.

هزینه هوشمندسازی هر 000/10 مترمربع ساختمان، 000/250 دلار پیش بینی می­گردد.[9]

با توجه به اینکه حدود 58 درصد مساحت تهران [3] که معادل 420 کیلومتر مربع می­شود را ساختمان­ها پوشش داده ­اند. برای هوشمندسازی کل ساختمان­های تهران مبلغی معادل 10.5 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت.

بنابر این نرخ بازگشت سرمایه برای هوشمندسازی کل ساختمان­های تهران از نسبت ارزش انرژی صرفه جویی شده(1.625 میلیارد دلار) به هزینه هوشمندسازی ساختما­ن­ها (10.5 میلیارد دلار)، معادل 6.5 سال خواهد بود.

بنابر این مطابق محاسبات فوق و با نرخ بازگشت سرمایه 6.5 ساله، اجرای هوشمندسازی ساختمان نه تنها هزینه نیست بلکه سرمایه گذاری بسیار جذابی است.

این در حالیست که هوشمندسازی ساختمان­های خصوصی بعهده مالکین آن بوده و صرفا ساختمان­های دولتی بعهده دولت می­باشد. بنابر این تحقق این امر باعث کاهش هزینه­ های کشور و امکان صرف آن در زمینه­ های توسعه ­ای را ایجاد خواهد نمود.

1- تاثیر هوشمندسازی ساختمان در حفظ محیط زیست

مصرف بالاتر انرژی از یک سو و پائین بودن بهره­ وری انرژی از سوی دیگر سبب می­شود که تولید کربن نیز در کشورهای درحال توسعه نسبت به کشورهای توسعه یافته بیشتر باشد و حتی روند افزایش کربن طی سالهای آینده افزایشی­تر خواهد بود. شکل(6)

شکل (6) – تولید کربن درکشورهای توسعه یافته و در حال توسعه [7]

در سال 2018 کشور ما با 656.5 میلیون تن تولید دی اکسید کربن و 5.5% رشد نسبت به سال قبل و 2.5% رشد طی دهه گذشته، 1.9% از کل کربن تولیدی در دنیا را تولید کرده است. در حالیکه حدود 1% جمعیت دنیا در ایران زندگی می­کنند.

از سوی دیگر اتحادیه اروپا با 2-% رشد در سال 2018 و 1.7-% طی دهه گذشته همانند بسیاری از کشورهای توسعه یافته روند کاهشی داشته ­اند.[4]

این درحالیست که هوشمندسازی ساختمان­ها می­تواند با افزایش بهره ­وری انرژی، نقش بسزایی در کاهش تولید کربن و حفظ سلامت محیط زیست داشته باشد.

1- تاثیر هوشمندسازی ساختمان در مدیریت بحران، حوزه درمان و سلامت

یک ساختمان هوشمند بنایی است که توانایي پاسخگویي به نیازهای کاربرانش را بر مبنای اطلاعات پردازش شده که توسط ورودی­ های متعدد فراهم آمده است را دارد. فاکتور پاسخگویي در زمان معین برای مدیریت هوشمند ساختمان بسیار مهم و ضروری است. تجهیزات متعدد دریافت کننده و ارسال کننده، اطلاعات را با توجه به نظارتي که بر تغییرات محیط دروني و بیروني ساختمان دارند پردازش مي­کنند.

ساختمان هوشمند در هنگام وقوع حوادث می­تواند به عنوان المانی از پدافند غیر عامل به صورت هوشمند با سازمانهای مرتبط مبادله اطلاعاتی داشته و همچنین در مدیریت بحران تاثیر گذار باشد.

در نسل چهارم سلامت نیز ساختمان­ هوشمند نقش نظارتی و مانیتورینگ را برای بیماران داشته و علائم حیاتی و اطلاعات وضعیتی بیمار را به مراکز درمانی و پزشک ارسال می­کند.  همچنین بیمارستان­های هوشمند، خدماتی به مراتب بهتر و کامل­تر را برای بیماران، کادر بیمارستان و مدیریت ارائه می­کنند.

2- تاثیر هوشمندسازی ساختمان بر مردم هوشمند و زندگی هوشمند

ساختمان هوشمند ساختگاه تشکیل فرهنگ هوشمند برای جامعه بوده و به عبارتی مهمترین و تاثیر گذارترین عامل برای تغییر فرهنگ و سبک زندگی مردم می­باشد. آموخته­ های جامعه از ساختمان­های هوشمند می­تواند به ایجاد و پیاده­سازی مولفه ­های شهر هوشمند سرعت داده و روند تکامل و تطابق آنها را سرعت بخشد.

تجربه استفاده از ساختمان هوشمند سبب خواهد جامعه درک بهتری از مفاهیم هوشمندسازی را کسب نماید.

3- مقررات ملی ساختمان و تعریف هوشمندسازی ساختمان

یکی از مهمترین مستندات و قوانین وضع شده در خصوص چگونگی رعایت اصول و استانداردسازی رویه­ های ساخت ساختمان، مقررات ملی ساختمان می­باشد. در سال 1395 در ویرایش سوم مبحث سیزده، فصل تاسیسات جریان ضعیف بروز رسانی شده و سیستم مدیریت هوشمند ساختمان(BMS) و سیستم مدیریت انرژی اضافه می­گردد.[10]

ولی در این فصل صرفا به ارائه توضیحات برخی از مفاهیم و ارتباطات در حد کلیات پرداخته شده است. مطالب ارائه شده نیز به هیچ عنوان در حدی نیست که کاربردی بوده و بتواند کمکی به این موضوع داشته باشد.

همچنین در بخش دیگری از همین مبحث به الزامی و یا اختیاری بودن سیستم­های جریان ضعیف در ساختمان­ها پرداخته شده است که به نسبت تعداد طبقات و یا کاربری­های مختلف ساختمان­ها، سیستم­های جریان ضعیف را بصورت الزامی و یا اختیاری بیان کرده است.[11]

بطور مثال شبکه کامپیوتر، سیستم صوت و تلویزیون مدار بسته برای ساختمان­های با کاربری تجاری، درمانی و اجتماعی الزامی و برای ساختمان­های مسکونی اختیاری می­باشد و یا سیستم آنتن مرکزی برای ساختمان­های مسکونی کمتر از 5 طبقه، اختیاری و برای ساختمان­های مسکونی  5 طبقه و بیشتر الزامی می­باشد. سیستم اعلام حریق، تلفن، احضار و درب بازکن نیز به همین صورت به آنها پرداخته شده است.

ولی سیستم هوشمندسازی ساختمان حتی به عنوان سیستم اختیاری نیز معرفی نشده است. لذا سازندگان، مصرف کنندگان و جامعه مهندسی فعال در حوزه صنعت ساختمان کشور کمترین توجه و اهتمام را به این موضوع داشته و در مقایسه با سایر سیستم­ ها کمترین سطح دانش و تخصص را نیز دارند.

4- سازمان ملی استاندارد ایران و تعریف هوشمند سازی ساختمان

یک سیستم هوشمند تشکیل شده از:

·   ادوات هوشمندسازی: تابلویی و دیواری (کلیدها، ماژول­ ها، سنسورها، عملگرها و پنل­ ها)

   ·   بستر ارتباطی: با سیم (Lan, RS485, RS232, … ) و بی­سیم (WIFI, Wireless)

   ·   پروتکل: Backnet, Modbus, KNX, Lora, Zigbee, …

• نرم افزار و اپلیکیشن

مهمترین بخش در هوشمندسازی ساختمان پروتکل می­باشد که تعداد تجهیزاتی که در بستر هوشمندسازی قرار می­گیرند، فاصله بین تجهیزات، سرعت و دقت انتقال اطلاعات، توان عملکرد در لایه­ های فیلد، اتوماسیون و مدیریت، وابستگی و یا مستقل بودن، امکان ارتقاء و توسعه و امکان ارتباط با سایر سیستم­های شهر هوشمند را محدود و یا ممکن خواهد ساخت.

براي شـروع بـه هوشمندسازی ساختمان­ها، بهتـرين راه حل­هـا وابـسته بـه پروتكـل­ هائي خواهد بود كـه در دراز مـدت موفـق از کار درآينـد. در حال حاضر راه حل ايده ­آل­ي وجود نـدارد چـرا كـه روشـهاي بهينه بر اساس نياز بهره­برداران متفاوت است. اما در سـاختمان­هاي اداري، تجـاري، خدماتی، درمانی، آموزشـي و اجتماعی بايـد ايجـاد ارتباط بر مبناي پروتكل­ هـاي بـاز وضـع شود. علاوه بر آن پيشرفت­هاي قابل توجه در سطح نـرم­افـزار، سكوهاي ارتبـاطي سـامانه هـا را بـه واسـط­ه اي مبتنـي بـر مرورگرهاي اينترنـت سـوق داده و بـراي سـازمان­هائي چـون شهرداري كه داراي ساختمان­ها و امـاكن گونـاگون و متفـرق هستند چنين ضرورتي كاملا به وجود آمده است. يـك پيـشنهاد مناسـب بـراي بهـم پيوسـتن سـاختمان­هاي هوشمند معماري مش مي­باشد كه در حال حاضـر براي مصارف ارتباطي و اطلاعاتي ميان ساختمان­هاي مختلف در يك شهر به شكل راه حل قابل اعتماد در آمده است. چنين شبكه اي اعم از اينكه بـصورت سـيمي و يـا بي­سيم برقرار شود بستر ارتباطي مناسـبي بـراي پياده­سازي يك پروتكل باز بر مبناي رابط­ هـاي web base  جهت ايجاد تعامل منطقي ميان انواع سامانه­هاي هوشـمند از يك سـو و انطبـاق بـا محـصولات گونـاگون از سـازندگان مختلف در زمينه سامانه ­هاي ساختمان هوشمند است.

موضوع دوم مبحث اداوات هوشمند و کیفیت آنها می­باشد. با توجه به هزینه نسبتا قابل توجه هوشمندسازی در ساختمان و تعدد بالای ادواتی که در یک سیستم باید عملکرد توام داشته باشند، دارا بودن کیفیت تعریف شده و همسان بسیار حائز اهمیت می­باشد. چرا که در قطعات الکترونیکی چنانچه یک قطعه عملکرد صحیحی نداشته باشد موجب خسارت به کل سیستم خواهد شد.

در حال حاضر هیچگونه استاندارد سازی و تعریفی از آن در سازمان ملی استاندارد ایران وجود نداشته و یا بصورت الزام آور نمی­باشد.

ضرورت ایجاد و الزام آن بحدیست که چنانچه به آن پرداخته نشود و امکان ارتباط ساختمان­ها با سایر سیستم­های شهر هوشمند میسر نخواهد بود و بصورت جزیره­ای عمل خواهند نمود. این موضوع یکپارچگی مدیریت اطلاعات و مدیرت شهر را از بین خواهد برد و مزایای ایجاد شده توسط شهر هوشمند به حداقل خواهد رسید.

5- نتيجه گیری

مشکلی که امروزه وجود دارد این است که هوشمندسازی ساختمان به عنوان یک گزینه لوکس در ساختمان­ها مطرح می­باشد و هیچگونه معیاری برای ارزیابی و یا تشویق سازندگان به این امر وجود ندارد.

از سوی دیگر هیچگونه استاندارد و یا تعریفی از پروتکل و ادوات بکار رفته در سیستم­ های هوشمندسازی نیز بعمل نیامده است. لذا تعدد و تفرق عجیبی در بازار بوجود آمده است که موجب سوء استفاده برخی و ارائه محصولات بی­کیفیت و متفرقه شده است. نتایج حاصل از این عملکرد عمدتا در حد اتوماسیون تجهیزات ساده ساختمان مانند روشنایی، پرده و … می­باشد که با مفهوم اصلی ساختمان هوشمند فاصله دارد. همینطور عدم وجود راهکارها و استانداردهای لازم امکان همگرایی، یکپارچگی و ارتباط بین تجهیزات یک ساختمان با ساختمان­های دیگر و همچنین سیستم­های خدماتی و مدیریتی شهری وجود نخواهد داشت.

با توجه به تاثیرگذاری قابل توجه ساختمان­های هوشمند بر مولفه ­های شهر هوشمند و لزوم پرداختن به این موضوع، پیشنهاد می­گردد:

• مشخصات تکنیکالی، فنی­ و کیفی بصورت مطالعه شده و یکسان سازی شده در قالب استاندارد ملی توسط سازمان ملی استاندارد تعیین و آئین­ نامه ­های آن تدوین گردد و در قالب استاندارد اجباری برای شرکت­های تولیدکننده یا وارد کننده سیستم­ های هوشمندسازی اعمال گردد.
• سازمان مسکن و شهرسازی و سایر سازمان­های دخیل و مرتبط، پروتکل­های مجاز را برای هوشمندسازی ساختمان­ها را معین نماید.
• مبحث سیزده مقررات ملی ساختمان مورد بازنگری قرار گرفته و مقوله هوشمندسازی ساختمان به شکل ساختار یافته برای رویه­ها، بستر، پروتکل، ارتباطات، الزامات و … به روشنی تعریف و تدوین گردد.
• اجرای هوشمندسازی در ساختمان­های متوسط و بزرگ مسکونی و همچنین ساختمان­های با کاربری اداری، تجاری، درمانی و اجتماعی الزامی گردد.
• سازمان نظام مهندسی دوره­ های آموزشی مرتبط با هوشمندسازی ساختمان را توسعه داده و جزو الزامات ارتقاء پایه قرار گیرد.
• به عنوان شروع شهرداری­ها تمامی ساختمان­های خود را هوشمند نمایند.

مراجع

  [1]      ASHRAE, ASHRAE handbook Fundamentals, Chapter 15 – Fundamentals of Control. Atlanta: American Society of Heating, Refrigerating and Air-Conditioning Engineers, Inc. 2001

  [2]      Dave Hollander, Director of Marketing at the Bluetooth SIG, considers how Bluetooth is becoming the smart building protocol of choice. 12 Feb 2019

   [3]      اطلس تهران

  [4]      BP, Statistical Review of world energy, 68^th Edition, 2019

   [5]      ترازنامه انرژي، وزارت نیرو، معاونت امور برق و انرژی

  [6]      Eia, U.S. Energy Information Administration, Monthly Energy Review, Table 2.1, April 2019,

             https://www.eia.gov/energyexplained/use-of-energy

  [7]      Eia, U.S. Energy Information Administration, International Energy Outlook 2019 with projections to 2050, September 24, 2019

  [8]      ACEEE, American Council for an Energy Efficient Economy, Smart buildings save energy and improve occupant comfort, 2018

  [9]      ACEEE, American Council for an Energy Efficient Economy, Just how smart can our buildings and grid be? Summer Study panel leader offers insights

[10]      مقررات ملی ساختمان ایران، ویرایش سوم، سر فصل 13-9-8 صفحه 115

[11]      مقررات ملی ساختمان ایران، ویرایش سوم، جدول 13-9-1-8 صفحه 102

پانویس ها

---

[1] OECD: Organization for Economic Co-operation and Development

سازمان همکاری و توسعه اقتصادی شامل 36 کشور که کشورهای توسعه یافته نیز به آنها اتلاق می­گردد.

[1] Non-OECD:

سایر کشورها که عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی نیستند و کشورهای در حال توسعه نیز به آنها اتلاق می­گردد.